เมื่อคณะนักวิทยาศาสตร์จากมหาวิทยาลัยแม็กมาสเตอร์ (McMaster University)  เมืองออนตาริโอ  ประเทศแคนาดา  ได้เสนอรายงานผลการวิจัยสมองของไอน์สไตน์  ในวารสารทางการแพทย์ The Lancet  โดยระบุว่าจากการศึกษาเปรียบเทียบสมองของไอน์สไตน์กับสมองคนฉลาดปกติทั่วไป  เป็นชาย  35 คน  หญิง  56 คน  พบว่าบริเวณส่วนล่างของสมองด้านข้าง (inferior parietal region)  ของไอน์สไตน์ใหญ่กว่าของคนปกติธรรมดาถึง  15  เปอร์เซ็นต์  สมองบริเวณดังกล่าวอยู่ในระดับเดียวกับหู  มีหน้าที่เกี่ยวกับการให้เหตุผลทางคณิตศาสตร์

                นอกจากนั้นนักวิทยาศาสตร์ยังพบอีกด้วยว่า  ร่องสมองของไอน์สไตน์หายไปบางส่วน  โดยที่สมองของคนทั่วไปจะมีร่องสมองจากส่วนหน้าต่อเนื่องไปยังสมองส่วนหลัง  ซึ่งร่องที่หายไปบางส่วนนี้  อาจจะเป็นกุญแจสำคัญที่แสดงความเป็นอัจฉริยะของไอน์สไตน์  เนื่องจากทำให้เส้นประสาทและเซลล์สมองบริเวณนั้น  สามารถเชื่องโยงเข้าหากันได้ง่ายขึ้น

                ผลของการศึกษาวิจัยครั้งนี้แสดงให้เห็นว่า  อัจฉริยภาพของนักทฤษฎีทางฟิสิกซ์ผู้ยิ่งใหญ่ของโลกผู้นี้  มีมาตั้งแต่กำเนิด

                อย่างไรก็ตามคณะนักวิทยาศาสตร์ทางด้านประสาทวิทยา  ของมหาวิทยาลัยแม็กมาสเตอร์ได้ชี้ว่า  การค้นพบจากการศึกษา  ด้านกายภาพของสมองไอน์สไตน์ครั้งนี้ไม่ได้เป็นการบรรลุจุดมุ่งหมายปลายทางของการศึกษาเรื่องสมอง  พวกเขาตระหนักดีว่าสภาพแวดล้อมก็มีส่วนสำคัญต่อพัฒนาการทางสมองเช่นกัน  เพียงแต่การศึกษาสมองของไอน์สไตน์ครั้งนี้สามารถบอกได้ว่า  สภาพแวดล้อมไม่ใช่ปัจจัยเดียวที่มีผลต่อพัฒนาการของสมอง

                ผลการวิจัยของสมองไอน์สไตน์ที่เผยแพร่ออกมานี้  นับเป็นครั้งแรกหลังจากที่เขาเสียชีวิตไปเมื่อปี  2498  ที่พรินซตัน (Princeton)  รัฐนิวเจอร์ซี  สหรัฐอเมริกา  และสมองของเขาตกอยู่ในความครอบครองเพื่อการศึกษาของดอกเตอร์โธมัส  ฮาร์วีย์(Thomas Harvey)  นักพยาธิวิทยาซึ่งทำหน้าที่ชันสูตรศพเขา  โดยดอกเตอร์ฮาร์วีย์ได้รับอนุญาตอย่างถูกต้องทั้งจากกองมรดกและบุตรชายไอน์สไตน์-Hans Albert

                ดอกเตอร์ฮาร์วีย์ได้ถ่ายภาพสมองของไอน์สไตน์  พร้อมทั้งวัดขนาดไว้  นอกจากนั้นยังได้ตัดสมองออกเป็นชิ้นขนาดต่าง ๆ กัน ถึง  240 ชิ้น แต่ไม่มีผลการศึกษาวิจัยใด ๆ ออกมา

                จนกระทั่งเมื่อปี  2539  ดอกเตอร์ฮาร์วีย์ได้ส่งโทรสารประโยคเดียว  ไปยังมหาวิทยาลัยแม็กมาสเตอร์ในแคนนาดา  ถามว่าสนใจที่จะศึกษาสมองของไอน์สไตน์ไหม  ซึ่งก็ได้รับคำตอบจากคณะนักวิจัยด้านประสาทวิทยาของที่นั่นกลับมาว่าสนใจ  จึงเป็นที่มาของการศึกษาวิจัยครั้งนี้

                ซึ่งก็เป็นตามความมุ่งหวังของตัวไอน์สไตน์เองที่เคยบอกไว้ในประวัติของเขาชิ้นหนึ่งว่า  เขาหวังว่าจะมีการศึกษาสมองของเขาเมื่อเขาตายแล้ว

                จนถึงขณะที่เขียนต้นฉบับชิ้นนี้  ยังไม่มีความเห็นในเรื่องผลการศึกษาครั้งนี้จากดอกเตอร์ฮาร์วีย์ผู้ซึ่งเก็บสมองของไอน์สไตน์ไว้นานถึง  41 ปี  ก่อนที่จะส่งต่อให้กับนักวิทยาศาสตร์ของมหาวิทยาลัยแม็กมาสเตอร์

                ส่วนหัวหน้าทีมวิจัยของมหาวิทยาลัยแม็กมาสเตอร์บอกว่าชั้นต่อไป  พวกเขาจะทำการถ่ายภาพของบรรดานักคณิตศาสตร์  ที่มีความฉลาดหลักแหลมซึ่งมีชีวิตอยู่  เพื่อนำมาเปรียบเทียบกับสิ่งที่ค้นพบจากสมองของไอน์สไตน์

ขอบคุณ http://www.stjohn.ac.th/