ครั้งหนี่ง ในสมัยพุทธกาลพระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสแก่ภิกษุทั้งหลายว่า เมื่อมีเทพจะต้องจุติ (ตาย) เหล่าทวยเทพทั้งหลายจะพากันมาอวยพรให้ 3 ประการ คือ

                              1. ขอให้ท่านไปสู่สุคติ 

                              2. เมื่อไปสู่สุคติแล้วขอให้ท่านได้ลาภ

                              3. ครั้นได้ลาภแล้ว ขอให้ท่านดำรงตนอยู่ด้วยดี

ภิกษุรูปหนึ่ง กราบทูลถามว่า อะไรเป็นสุคติ? อะไรเป็นลาภ?และอะไรเป็นการดำรงตนอยู่ด้วยดี ?พระบรมศาสดาตรัสตอบว่า 

 " การได้อัตภาพเป็นมนุษย์เป็นสุคติของเทวดา การมีศรัทธาในพระสัทธรรมเป็นลาภ การรักษาความศรัทธาให้มั่นคง จนใคร ๆ ก็ไม่สามารถทำให้หวั่นไหวคลอนแคลนได้ จนตลอดอายุขัย เป็นการดำรงตนอยู่ด้วยดี "

ศรัทธา ในที่นี้หมายถึงศรัทธาเชื่อมั่นในเรื่องกฎแห่งกรรมว่า ทำดีได้รับผลดีจริง ทำชั่วได้รับผลชั่วจริง

 ศรัทธามีหลายแบบ เช่น

1. ศรัทธาแบบไม่มั่นคง ศรัทธาขึ้นๆลงๆ ทำบ้างไม่ทำบ้าง ไม่จริงจัง เรียกแบบว่า ศรัทธาหัวเต่า ที่เข้า ๆ ออก ๆ เดี๋ยวฟูเดี๋ยวแฟบ ต้องคอยเขี่ย เหมือนเขี่ยขี้ไต้ คือ ต้องคอยเชียร์ชมเป็นระยะ ๆ พวกนี้ ทำบุญเจออุปสรรค จะคิดว่า ทำบุญแล้วทำไมบุญไม่ช่วย พอมีอุปสรรคปัญหามาก ก็สามารถละทิ้งความดีได้เพื่อความอยู่รอด

2. ศรัทธาแบบภูเขาหิน มั่นคง ไม่หวั่นไหวไม่คลอนแคลน พวกนี้ ทำบุญแล้วเจออุปสรรค จะคิดว่า เพราะบุญยังน้อย อุปสรรคจึงมีมากฉะนั้น จะต้องสร้างบุญให้มากยิ่งขึ้นกว่านี้ไปอีก ดังภาษิตที่ว่า บัณฑิตแม้ประสบทุกข์ก้ไม่ทิ้งธรรม 

การได้เกิดเป็นมนุษย์มีศรัทธาในการทำความดีที่มั่นคงจนสิ้นอายุขัย

ชื่อว่า ได้รับพรจากเทวดา เมื่อถึงคราวละสังขารก็จะได้กลับไปเป็นสหายของเทวดาอีก

ถึงเวลาต้องมาสำรวจแล้วว่าเราเคยได้รับพรจากเทวดาบ้างมั้ย?  พรเหล่านี้เกิดขึ้นกับเราบ้างรึเปล่า?

ถ้ายังไม่เกิดคุณก้ทำให้เกิดเพื่อจะได้กลับไปเป็นสหายกับเทวดาอีก เพราะหลังจากตายแล้ว มนุษย์เรามีอยู่ 2 คติ เท่านั้น คือ สุคติ และ ทุคติ  

สุคติ คือการไปเกิดในภพใหม่ที่ดี ดังนั้นสุคติของมนุษย์ก้คือการไปเกิดเป็นเทวดา 

ทุคติ คือ การไปเกิดในภพใไม่ที่ไม่ดี คือ  ภพเดรัจฉาน เปรต อสุรกาย วินิบาต นรกขุมต่าง ๆ

อ้างอิง : ราตรีสว่าง 16 มิ.ย. 2557