“ในอดีตป่าชายเลนมีเป็นพันไร่ แต่โรงเผาถ่านมีมากกว่าสิบแห่ง ป่าก็เริ่มหมดสภาพ พอหลังปี 2540 รัฐยกเลิกสัมปทานห้ามตัดไม้เผาถ่าน ชาวบ้านไม่รู้จะทำอะไรเลยหันมาทำเตาเผาถ่านกันเอง ทำให้ป่าชายเลนยิ่งเสื่อมโทรมหนัก ต้นโกงกางแต่ละต้นสูงไม่ถึง 2 เมตร เพราะโดนตัดหมด ยิ่งนายทุนนากุ้งเริ่มเข้ามาซื้อที่ดินก็ยิ่งรุกป่าชายเลน บางคนซื้อที่ดิน 5 ไร่แต่บุกป่าชายเลนไป 20-30 ไร่ จากสิบเจ้าเป็นร้อยเจ้า ป่าก็เลยหมดสภาพ สัตว์น้ำอะไรก็ไม่ค่อยมี ชาวบ้านก็ยิ่งลำบาก” นายสมาแอ หวังสง่า หัวหน้าประธานกลุ่มชุมชนประมงท้องถิ่น กลุ่มรักษ์ปลาเก๋าบ้านควนต่อ เล่าให้เราฟังถึงชีวิตความเป็นอยู่และสภาพป่าชายเลนของบ้านควนต่อในอดีตที่หม่นหมองไม่ต่างจากคราบเขม่าของควันไฟที่พวยพุ่งมาจากเตาเผาถ่าน

จนกระทั่งในปี 2548 ชาวบ้านในชุมชนบ้านควนต่อ หันมาร่วมกับการไฟฟ้าฝ่ายผลิตแห่งประเทศไทย (กฟผ.) ปลูกป่าชายเลนเพื่อเป็นป่าชุมชนจำนวน 500 ไร่ โดย กฟผ. สนับสนุนงบประมาณในการปลูกและบำรุงรักษาอีก 5 ปี เพื่อเป็นการสร้างรายได้ให้กับชุมชนหันมาร่วมกันปลูกและดูแลรักษาป่า ซึ่งคนในชุมชนบางส่วนจะช่วยกันเก็บลูกโกงกางมาเพาะ บ้างก็จะช่วยกันสางป่า ระดมแรงกันปลูกป่า โดยมีเจ้าหน้าที่จากกรมทรัพยากรทางทะเลและชายฝั่งมาให้ความรู้เรื่องการปลูกและดูแลรักษาป่าชายเลน ส่วน กฟผ. ก็ส่งเจ้าหน้าที่มาลงพื้นที่ร่วมกับชาวบ้านและติดตามการเติบโตของป่าที่ปลูก ควบคู่กับการส่งเสริมอาชีพทั้งการทำกระชังปลาและปล่อยพันธุ์ปลา ทำแบบนี้ตลอดระยะเวลา 6 ปี จนป่าชายเลนในตำบลคลองเขม้าไม่เพียงเติบโตอยู่รอดได้ แต่ระบบนิเวศและทรัพยากรสัตว์น้ำก็กลับมาอุดสมบูรณ์ ทำให้คนในชุมชนฟื้นตัวได้อีกครั้ง

อ่านข่าวเพิ่มเดิมที่ เดลินิวส์