... ตอนแรกที่เห็นปลามันยังไม่ตาย แทนที่จะคิดหาวิธีช่วยให้มันไม่ตาย กลับใจจดใจจ่อรอให้มันตายจะได้กินเนื้อมัน...

     การฆ่าสัตว์ตัดชีวิต หรือการผิดศีลข้อ 1 คือ ปาณาติบาตนั้น  แม้มิใช่เป็นผู้ลงมือฆ่าโดยตรงด้วยการใช้อาวุธ  แต่การกระทำที่ถือได้ว่ามีเจตนาในการฆ่า หรือเจตนาอยากให้ชีวิตอื่นถึงแก่ความตาย และสัตว์ หรือคนนั้นได้ตายตามที่เราคาดหวัง   ก็เป็นการทำผิดศีลได้เหมือนกัน  ดังคำอธิบายของหลวงพ่อทัตตชีโว (พระเผด็จ ทัตตชีโว) ที่ท่านได้เมตตาตอบคำถามไว้ในรายการ "หลวงพ่อตอบปัญหา" ดังนี้....

     ถาม :   หลวงพ่อเจ้าคะ บางทีเราไปตลาด เราเห็นปลาช่อนที่เขาเอามาขายมันเริ่มชาแล้ว อย่างไรเสียอีกไม่นาน มันก็ต้องตายเอง เราไปซื้อปลาที่มันชา เอามาบ้านแล้วปล่อยให้มันตายเองเสียก่อน แล้วเอามาทำอาหาร อย่างนี้จะบาปไหมคะ ?

     หลวงพ่อตอบ :   ประเด็นนี้ก็ได้ชื่อว่ามีส่วนในการฆ่าเหมือนกัน ลองมาฟังนิทานดูสักเรื่อง บอกก่อนนะว่าเรื่องนี้เป็นเพียงนิทาน แต่ว่าเคยเป็นข้อสอบที่เอามาถามกันในการสอบนักธรรมของพระภิกษุสามเณร

     เรื่องมีอยู่ว่า มีตากับยายสองคน เข้าวัดเป็นประจำทั้งคู่ วันโกนวันพระก็ไปนอนวัด ถือศีล ๘ กันตลอดพรรษา เช้ารุ่งขึ้นจากวันพระวันหนึ่ง ก็พายเรือกลับมาบ้านด้วยกัน 

        ตาพายท้าย ยายพายหัว ขณะพายเรือฉับๆ ไปนั่นเอง ก็มีปลาเจ้ากรรมตัวหนึ่งกระโดดเข้ามาในเรือ ทั้งตาทั้งยายถือศีลกันมานาน ก็รู้อยู่นะว่าฆ่าสัตว์เป็นบาป 

       แต่ปลานี้มันตัวโต แล้วทั้งคู่ก็อยากกินแกงปลาติดหมัดขึ้นมาเดี๋ยวนั้นทีเดียว ก็คิดกันอยู่ในใจทั้งคู่ละนะว่า ทำอย่างไรหนอจะได้กินแกงปลาอร่อยๆ แล้วก็ไม่บาปด้วย

        ตาก็เอื้อมไปจับปลาตัวนั้น แล้วก็โยนไปให้ยายที่นั่งอยู่หัวเรือ บอกว่า 

             “ยาย...แกปล่อยปลาซิ”     

 ยายก็แหม...กำลังมองหาผักบุ้งยอดอ่อนๆ มาใส่แกงส้มปลาอยู่พอดี แต่ว่าก็กลัวบาป

        เลยจับปลาโยนกลับไปให้ตาพร้อมกับบอกว่า 

            “ตา...แกปล่อยเองเถอะ” 

ตาก็จับปลาโยนกลับมาใหม่ 

            “แกปล่อยเถอะ”      โยนกันไปโยนกันมาจนปลาตาย

     ถามว่าบาปไหม ? 

      ตอบว่าบาป เพราะจริงๆ แล้วเจตนาอยากให้ปลามันตาย แล้วมันก็ตายสมใจ 

         แม้ไม่ได้ทุบหัวป๊อกให้มันตาย แต่ก็โยนไปโยนมา จนกระทั่งมันตายนั่นแหละ

        เพราะฉะนั้น ที่คุณโยมซื้อปลาชาๆ หิ้วท้อกแท้กๆ มา แล้วเอามาวางทิ้งให้มันอยู่ในถุงพลาสติกแคบๆ จนมันตาย ก็บาปเหมือนตากับยายที่ทำเป็นเกี่ยงกันปล่อยปลานั่นแหละ

          ตอนแรกที่เห็นปลามันยังไม่ตาย แทนที่จะคิดหาวิธีช่วยให้มันไม่ตาย กลับใจจดใจจ่อรอให้มันตายจะได้กินเนื้อมัน

         แค่คิดก็บาปแล้ว บาปท่วมหัวทั้งคู่ อย่าเลี่ยงไปเลี่ยงมาเลย เล่ห์เหลี่ยมมันแพรวพราวให้เห็นอยู่ ไม่พ้นบาปหรอก เจตนาฆ่ามันเห็นอยู่ชัดๆ

ที่มา: หลวงพ่อตอบปัญหา (พระเผด็จ ทัตตชีโว)