การขอบคุณก็เช่นกันไม่ว่าใครจะทำอะไรให้เราก็ตาม เช่น การให้สิ่งของการแสดงน้ำใจแม้เพียงเล็กน้อยหรือการให้คำพูดดี ๆ เราก็ควรขอบคุณเขาทุกครั้งเพราะการขอบคุณเป็นการฝึกคุณธรรมเรื่องความกตัญญูกตเวทีเป็นการบ่มเพาะนิสัยการเป็นคนรู้คุณคน

    การที่พระสารีบุตรอัครสาวกเบื้องขวาของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นผู้มีดวงปัญญาเป็นเลิศก็เพราะท่านมีความกตัญญูกตเวทีที่โดดเด่น เช่นเวลาจำวัดท่านจะหันศีรษะไปทางพระอัสสชิ (ผู้ทำให้ท่านบรรลุธรรมในเบื้องต้น) อยู่ตลอดหรือการโปรดโยมมารดา ซึ่งเป็นสิ่งที่ยากมากแต่ท่านก็พยายามทุกวิถีทางเพราะต้องการตอบแทนคุณโยมมารดาให้ได้

     การที่คนเราจะมีอัธยาศัยเช่นนี้ได้ต้องเกิดจากการมีดวงปัญญาพอที่จะไม่มองข้ามในเรื่องเล็กน้อย เป็นคนช่างสังเกตละเอียดอ่อนจนสามารถมองออกว่า แต่ละคนมีบุญคุณกับเราอย่างไรและพยายามเค้นศักยภาพหาวิธีตอบแทนบุญคุณคนเสมอ

      การทำอย่างนี้บ่อย ๆ ดวงปัญญาจะถูกพัฒนาขึ้นไปเรื่อย ๆและถ้าประกอบกับการที่คน ๆ นั้น เป็นผู้รักการนั่งสมาธิด้วยแล้วจะยิ่งทำให้คนนั้นมีดวงปัญญามากขึ้นไปอีก เพราะจะมีบุญสอนตัวเองได้

     เห็นไหม..การขอบคุณนอกจากเราจะได้ความรู้สึกที่ดีจากผู้ที่เราขอบคุณเขาแล้วสิ่งที่ได้โดยตรงก็คือคุณธรรมเรื่องความกตัญญูกตเวทีซึ่งจะทำให้เรากลายเป็นผู้มีดวงปัญญามากในอนาคตนั้นเอง

ขอบคุณบทความจากเว็บ  กัลยาณมิตร