ที่เมืองหนึ่งของประเทศกรีก เคยมีรูปปั้นแกะสลักตั้งอยู่ใจกลางเมือง ปัจจุบันรูปปั้นนี้ไม่เหลือแม้แต่ซาก แต่แผ่นจารึกที่บรรยายเกี่ยวกับรูปปั้นยังคงเหลืออยู่ คำบรรยายเขียนไว้ในรูปแบบการสนทนาระหว่างรูปปั้นกับคนที่เดินผ่านไปมา

“รูปปั้นเอ๋ย ท่านชื่ออะไร”

“ฉันชื่อโอกาส”

“ใครเป็นคนสร้างท่านขึ้นมา”

“ช่างแกะสลักชื่อ ลีชีบัส”

“เหตุใดท่านจึงยืนเขย่งเท้า”

“เพื่อบ่งบอกว่าฉันอยู่เพียงชั่วครู่ชั่วยาม”

“แล้วเหตุใดที่เท้าของท่านจึงมีปีก”

“เพื่อแสดงให้เห็นว่าฉันจะผ่านไปอย่างรวดเร็ว”

“แต่เหตุใดผมด้านหน้าของท่านจึงยาวเช่นนี้”

“ก็เพื่อให้คนที่พบฉัน จะได้จับฉวยไว้ได้ง่าย”

“แล้วเหตุใดศีรษะด้านหลังของท่านจึงล้าน ไม่มีผมแม้แต่เส้นเดียว”

“ก็เพื่อแสดงให้เห็นว่า เมื่อฉันผ่านไปแล้ว ก็ยากที่จะจับฉันได้ใหม่” 

....................................................

โอกาส จึงเร้าเตือนเราทุกคนว่า

“อย่ามาต่อว่าฉัน ว่าฉันไม่เคยมาเยี่ยมกราย เพราะบ่อยครั้งเหลือเกินที่ฉันมาเคาะประตู แต่เธอกลับไม่อยู่บ้าน ทุกวันฉันยืนรออยู่ที่หน้าบ้านเธอ เรียกให้เธอตื่น ให้ขยันขันแข็ง ให้รีบตัดสินใจ ให้ลงมือทำ ให้ออกแรง ให้สู้เพื่อจะได้มาซึ่งชัยชนะและความสำเร็จ

“จงอย่าปล่อยให้ฉันผ่านไป เธอจะได้ไม่ต้องนั่งเสียใจในภายหลัง ที่ฉัน “โอกาส” ผ่านมา แต่เธอไม่รู้จักจับฉวย”

 เมื่อปล่อยให้ “โอกาส” ผ่านไปแล้ว ก็ยากที่จะจับยึดมันกลับมาได้อีก 

แล้วเราล่ะ.. ปล่อยให้โอกาสผ่านไปหรือยัง???????

ขอขอบคุณ หนังสือ”ปัดใจ”